Rozdział VI

Theo stanął w wejściu do sypialni. Na łóżku siedziała Pansy i patrzyła w okno zaplatając warkocz. Nie zauważyła go.
Ślizgon zapatrzył się na swoją narzeczoną. Było coś niesamowitego w tej prostej czynności, którą wykonywała. Nagle poczuł bardzo wielką radość i satysfakcję z tego, że już wkrótce miała oficjalnie zostać jego i tylko jego.
Szybko pokonał odległość dzielącą go od łóżka i pocałował dziewczynę.
- Cześć, słońce - mruknął przyciągając ją do siebie.
- Co ty wyprawiasz? - Zaśmiała się Pansy, ale nie zamierzała protestować.
Theo delikatnie położył ją na łóżku, pocałował w szyję i wolną ręką pogłaskał po policzku.
- Kocham cię, wiesz? - wyszeptał jej do ucha.
- Wiem. Ja ciebie też - odszepnęła ale już prosto w jego usta. Zarzuciła mu ręce na szyję i oboje przeturlali się, aby w całości znaleźć się na łóżku.
Pansy zaczęła luzować krawat Theo, a on podwijał jej bluzkę delikatnie głaszcząc ja po brzuchu.
- Nie przeszkadzam?
Oboje natychmiast oderwali się od siebie i zobaczyli opartego o futrynę Draco, na którego twarzy malował się bezczelny uśmiech.
- Długo tu stoisz? - zapytała z wyrzutem Pansy poprawiając ubranie.
- Wystarczająco długo. - Odpowiedział ślizgon ledwo hamując śmiech.
Theo spojrzał na przyjaciela i próbował zamordować go wzrokiem. Wypchnął go z pokoju i zamknął za nimi drzwi.
- Stary, zepsułeś mi moment! Wiesz, że Pans dużo pracuje i nieczęsto mamy okazję...
Draco uniósł ręce w geście "już wystarczy".
- Dobra, przepraszam, zafunduję wam weekend w hotelu... Jest sprawa.
Theo spojrzał tęsknie w stronę drzwi sypialni. Westchnął. W końcu czego się nie robi dla przyjaciela.
- O co chodzi?


Hermiona siedziała na wyczarowanej przez siebie poduszce i nie mogła powstrzymać uśmiechu, który wdrapywał się na jej twarz za każdym razem, gdy pomyślała o minie Malfoya.

Draco obejrzał się zaskoczony i powiódł wzrokiem za Granger. Jego wystudiowany wyraz uprzejmego niedowierzania został zastąpiony przez stan coś-koło-szoku. Zauważył, że Hermiona na niego patrzy, więc odwrócił się szybo w stronę schodów, zszedł do salonu i, omijając dziewczynę szerokim łukiem, wyszedł na korytarz.
- Przypomniało mi się coś! - rzucił tylko i gryfonka usłyszała trzask zamykanych drzwi. 

Była pewna, że to jedno drobne wydarzenie obróci o 180 stopni całą ich dotychczasową relację. Zastanawiała się tylko, w którym kierunku ta relacja podąży.

- A potem mnie pocałowała. POCAŁOWAŁA! Rozumiesz, stary?
Zabini westchnął i spojrzał na Theo.
- I co z tego? - zapytał lakonicznie.
- Co z tego?! - zapytał Draco gwałtownie podnosząc się z miejsca. - Ona. Mnie. PO-CA-ŁO-WA-ŁA.
- No już nie rób z tego takiej afery... - Blaise machnął ręką i założył nogę na nogę.
- Dobra panowie. Zanim wydłubiecie sobie oczy - Theo spojrzał znacząco na Malfoya - proponuję zastanowić się nad tym DLACZEGO to zrobiła.
Draco przeczesał dłonią włosy i opadł na fotel.
- Mieszkam z nią niecałą dobę i już powoli wariuję... Merlinie, co się dzieje z tym światem?
- Nie wiem jak ty - zaczął Zabini nachylając się w stronę przyjaciela - ale ja wykorzystałbym ten pocałunek, żeby się jej pozbyć.
Blondyn podniósł głowę.
- Co masz na myśli? - zapytał Theo marszcząc brwi.
- To proste - złożył palce w wieżyczkę - jeżeli to było coś głębszego, a nie tylko głupia zabawa, będziesz mógł ją z powodzeniem uwieść.
- Nie będę uganiał się za jakąś szlamą!
- Chyba nie masz wyboru, stary.
- Nie masz racji, Blaise. - powiedział Nott - Nie można bawić się cudzymi uczuciami, bo to się źle kończy. Znacie powiedzenie, że kto mieczem wojuje od miecza ginie?
- Przesadzasz - Zabini machnął ręką.
- Naprawdę nie ma innej opcji? - zapytał z nadzieją Draco.
Czarnoskóry pokręcił głową, a Theo westchnął.
- Skoro tak, to trzeba się przygotować. Dziękuję za spotkanie, panowie.
Malfoy podniósł się z fotela i szybko wyszedł.
- Ty wiesz, że to się źle skończy, prawda? - westchnął ciężko Nott.
- Ja sobie doskonale zdaję z tego sprawę. - Odparł z okrutnym uśmiechem Blaise. - Ale nasz Draco musi w końcu dostać nauczkę. A teraz wybacz, ale mam randkę z pewną ognistą pięknością.
Również wstał i Theo usłyszał po chwili gwałtowny trzask deportacji.
Opadł na fotel i się zaśmiał.
Wiedział, że jego przyjaciele dostaną w kość. I to porządnie.


Draco wszedł do mieszkania, jakby cała ta sytuacja nie miała miejsca. Skierował się od razu do kuchni i wyciągnął z szafki największy kubek jaki zdołał znaleźć. Włączył ekspres, który swoją drogą był jedynym mugolskim przedmiotem w domu, no może oprócz prysznica z funkcją masażu, i zrobił sobie mocne podwójne espresso. Gdy zorientował się, że od kilku minut wbija wzrok w blat, niechętnie podniósł oczy i ujrzał prowokującą minę Hermiony. Szybko chwycił kubek i sztywnym krokiem wszedł do sypialni dokładnie zamykając drzwi.
Spojrzał na powierzchnię kawy i wypił ją jednym haustem. Wzdrygnął się z powodu ilości kofeiny i cukru, którą w siebie wlał. Westchnął i odwrócił się w stronę wyjścia z pokoju.
- Dobra, przedstawienie czas zacząć. - Powiedział do siebie i szarpnął drzwiami tak, że uderzyły o ścianę sypialni.
Zobaczył, że Hermiona podskoczyła na poduszce i spojrzała w jego stronę. Przywołał na swoją twarz arystokratyczny wyraz, poprawił krawat i przeczesał dłonią włosy. Zdecydowanym krokiem zszedł po schodach odkładając przy okazji kubek na blat. Podszedł do gryfonki, ukucnął przy niej i przyciągnął ją do siebie gwałtownym ruchem.
Hermiona z zaskoczeniem wciągnęła powietrze i opadła na poduszkę.
- Hmm.. Masz rację, tak jest rzeczywiście lepiej - mruknął Draco i zanim, dziewczyna zdążyła zaprotestować, pocałował ją.
Gryfonka zebrała wszystkie siły i odepchnęła go. Malfoy trzymał ją jednak mocno, w efekcie czego znalazła się nad nim.
Szybko zdała sobie sprawę, że może to skutecznie wykorzystać. W tym momencie nie zastanawiała się, co tak właściwie się dzieje. Przygryzła wargę i uśmiechnęła się prowokująco.
- Lubisz być na dole? - zapytała z odrobiną kpiny w głosie.
Draco zaśmiał się.
- Oczywiście, że nie. Ale skoro jesteś niezależną aktywistką i tak dalej to uznałem, że dominację masz we krwi.
- Błędny tok myślenia.
- Skoro tak...
Szybkim ruchem przeturlał ich z poduszki na dywan.
- Teraz lepiej? - zapytał i, nie czekając na odpowiedź, ponownie ją pocałował.


- Mógłbyś mi wyjaśnić jak do tego doszło, skoro jeszcze wczoraj się nienawidziliśmy? - Zapytała Hermiona leżąc na dywanie i patrząc w sufit.
- Myślę, że oboje dobrze wiemy. - Odparł Draco siedząc na sofie i pijąc irish coffee.
- Co masz na myśli? - zapytała troszkę zbyt ostro gryfonka bojąc się, że chłopak jakimś cudem przejrzał jej zamiary.
Draco zmarszczył brwi.
 - Chodziło mi o to, że każde z nas wie, dlaczego to zrobiło - odpowiedział powoli. - Coś nie tak?
- Nie, nie... Muszę zapalić.
Dziewczyna szybko wstała, poszła do sypialni i wyszła na balkon odpalając papierosa. Ślizgon odstawił kawę i poszedł za nią.
- Co ja ci mówiłem o tych mugolskich gównach i wychodzeniu na zewnątrz?
Hermiona przewróciła oczami i pokazała mu język. Draco zmrużył oczy. Szybkim ruchem wyrwał jej zapalonego peta z dłoni zanim zdążyła się zaciągnąć i zdeptał go.
- Hej! Masz pojęcie ile teraz kosztują papierosy?
- Nie obchodzi mnie to. A teraz marsz do środka.
- Zapomnij.
- Nie lubię się powtarzać.
- To się nie odzywaj.
- Wejdź do środka.
- A jeśli nie, to co?
- Zaraz zobaczysz co.
- No to dawaj.
Hermiona skrzyżowała ręce na piersi i spojrzała na niego wyzywająco.
- Skoro jesteś taka pewna... - Ugiął lekko kolana, chwycił ją w pasie i przerzucił sobie przez ramię.
- Zwariowałeś?! Zostaw mnie! - Krzyknęła gryfonka i zaczęła tłuc go pięściami w plecy.
- Sama tego chciałaś, słońce. I nie krzycz tak, bo cię rozboli gardło. - Draco roześmiał się lekko i wszedł do środka.
Zamknął dokładnie drzwi na balkon, obszedł salon dookoła i postawił wściekłą gryfonkę na ziemię.
- Ładnych kolorków nabrałaś... - zakpił lustrując ją spojrzeniem.
Hermiona szybko dotknęła swoich policzków. Wiedziała, że jest cała czerwona z gniewu.
- Czy ktoś pozwolił ci mnie dotykać? - wycedziła.
- Jakoś chwilę temu nie miałaś tego problemu, gdy...
- Wystarczy. To był błąd, który już się nie powtórzy. My się nienawidzimy, zapomniałeś?
- Och, jak mógłbym zapomnieć, skoro od prawie dwudziestu czterech godzin muszę oglądać twoją szlamowatą osobę?
- Teraz przesadziłeś... Powiedz jeszcze jedno słowo to...
- To co? - zapytał ślizgon naśladując prowokujący ton dziewczyny.
- To pożałujesz.
- Ciekawe co taka... taka... TY może mi zrobić.
- Dosyć tego, ty narcystyczna, wyliniała, tleniona fretko!
Gryfonka podeszła do niego i zamachnęła się celując w jego twarz. Draco w ostatnim momencie złapał ją za nadgarstek i ścisnął.
Hermiona ugięła kolana, pisnęła z bólu i załkała cicho.
- To boli... - jęknęła.
Ślizgon rozluźnił uścisk i spojrzał jej w twarz. W jej oczach zobaczył chłodną i czystą nienawiść oraz łzę, której nie zdążyła powstrzymać. Pociągnął ją za rękę do góry i gwałtownie pocałował zanim zareagowała w jakikolwiek sposób. Ujął jej twarz w dłonie i całował dopóki nie przestała się wyrywać. Oparł ją o ścianę i spojrzał jej w oczy.
- Już się uspokoiłaś?
- Co. To. Miało. Być?!
- Czyli jednak nie... - Westchnął teatralnie i znowu ją pocałował masując jednocześnie dłonią jej nadgarstek.
W tym momencie drzwi do mieszkania otworzyły się.
- DRACO?! Co to jest za szmata?!