Rozdział II

Hermiona spojrzała na Draco szeroko otwartymi oczami.

- Co ja tu robię? Chyba sobie żartujesz w tym momencie... Wynoś się z mojego mieszkania, Malfoy!

Blaise pociągnął Theo za rękaw i zaczęli się dyskretnie wycofywać.

- Ja mam się wynosić?! - Krzyknął poirytowany Draco. - Lepiej rusz tą swoją wcale nie-niezgrabną dupę i za pięć minut cię tu nie widzę!

Hermiona skrzyżowała ręce na piersi i uniosła brwi.

- Chyba śnisz... Zaraz, zaraz... Co ty powiedziałeś o moim tyłku?

- Czas ci leci, Granger! - warknął ślizgon.

- Nie ruszę się stąd. Za to ty masz dokładnie minutę, aby wyjaśnić mi, co robisz w MOIM mieszkaniu, słucham. - Gryfonka oparła rękę na biodrze i wpatrywała się uporczywie w ślizgona.

- TWOIM?! Wolne żarty, ty...

- Draco! - krzyknął Theo powstrzymując go przed wypowiedzeniem jednego słowa za dużo.

Malfoy odetchnął i spojrzał na przyjaciela.

- Może ty mi w takim razie to wyjaśnisz, Theo?

- Nie mam pojęcia co tu się właśnie stało. - Powiedział z rezygnacją, po czym zwrócił się do Hermiony - Masz może przy sobie akt własności i zakupu mieszkania?

Dziewczyna prychnęła pogardliwie patrząc na Draco i nachyliła nad walizką, z której wyjęła teczkę z dokumentami. Theo wziął od niej papiery i jego oczy stawały się coraz większe z każdym przeczytanym zdaniem.

- Wszystko się zgadza - wyszeptał powoli. - Wygląda na to, że oboje jesteście właścicielami tego mieszkania.

- CO?! - wykrzyknęli razem Draco i Hermiona.

- Jeśli myślisz, że będę mieszkała z tym.... z tym...

- Uważaj, Granger... - warknął Draco.

Gryfonka obdarzyła go nienawistnym spojrzeniem.

- Z tym PIEPRZONYM DUPKIEM - wysyczała z satysfakcją - to się grubo mylisz, Theo!

- Zaraz, zaraz... - wtrącił Blaise. - To wy jesteście na "ty"?

- Brawo, geniuszu - sarknęła Hermiona - przecież przyjaźnię się z jego narzeczoną...

- Dosyć tych bzdur! - krzyknął Draco.

Stanął w drzwiach sypialni i wskazał palcem wyjście.

- Masz 10 sekund - wycedził.

Hermiona spojrzała na niego z politowaniem i usiadła na łóżku.

- Niestety, stary, ona też tu mieszka... - westchnął Theo.

- Po moim trupie!

- To się da załatwić - powiedziała gryfonka z pełnym satysfakcji uśmieszkiem.

- Ciebie nikt o zdanie nie pytał!

Dziewczyna przewróciła oczami.

- Skończcie już! - zirytował się Theo. - Trzeba się zastanowić co z tym zrobić...

- Ja się na pewno nie wyprowadzę. - Oświadczyła dobitnie Hermiona. - Macie pojęcie ile mnie to kosztowało?

- Taką ubogą szlamcię? Domyślam się... - Prychnął Draco i oparł się nonszalancko o futrynę.

- Coś ty powiedział? - wycedziła przez zaciśnięte zęby.

Podniosła się szybko i wyciągnęła różdżkę.

- Depulso! - krzyknął ślizgon i Hermiona wylądowała za łóżkiem. - To za tego "dupka" - syknął z satysfakcją i odwrócił się, żeby odejść.

- Drętwota! - odkrzyknęła gryfonka i trafiła Malfoya zaklęciem.

Podeszła do niego i stanęła nad nim opierając ręce na biodrach.

- To za tą "szlamcię" - uśmiechnęła się mściwie i wyszła dudniąc obcasami po parkiecie.

Draco pomyślał, że ona ma naprawdę niezły tyłek.

*

- Dobra... - westchnął Theo masując sobie skronie dla pozbycia się nadciągającej migreny. - Oboje dobrze wiemy, że jeśli zostawimy ich samych, to skończy się tragedią.

Obaj z Blaisem siedzieli na sofie w salonie i przysłuchiwali się wrzaskom dobiegającym z sypialni.

- Taaak... Któreś z nich prędzej czy później wyleci przez balkon...

Nagle drzwi sypialni otworzyły się z hukiem i wyleciał z nich rozwścieczony do granic możliwości Draco.

- Weźcie mi tą debilkę, bo ja już nie wytrzymuję!

- Stary, uspokój się... - poderwał się Blaise i w sekundę znalazł się przy przyjacielu.

- Ja? Ja jestem spokojny, ale ona to już chyba nie bardzo...

- Wracaj tu, Malfoy! - krzyknęła Hermiona stając na schodach. - Jeszcze z tobą nie skończyłam!

- Ale ja z tobą tak! - odkrzyknął. - A nie mówiłem? - dodał ciszej, na co Zabini parsknął śmiechem.

- To nie jest śmieszne! - dodał Draco odrobinę za głośno.

- Oczywiście, że nie jest, ty napuszony egoisto! - wydarła się gryfonka.

- Hej, hej, Granger, spokojnie... - Blaise uniósł ręce w obronnym geście i podszedł do niej.

- Nawet się nie zbliżaj...

- Jak panienka sobie życzy - szybko odwrócił się i schował za Theo. - Merlinie, ona jest straszna.... - wyszeptał przyjacielowi do ucha.

- A myślisz, że dlaczego zaprzyjaźniła się z Pansy? - odszepnął Draco patrząc jak Hermiona do niego podchodzi.

- Hej! - obruszył się Theo.

- Sorry, stary, ale taka prawda... - skwitował Blaise.

- Dobra, Malfoy. Oboje wiemy, że ani ty, ani ja nie zrezygnujemy z tego mieszkania... - zaczęła gryfonka.

Draco prychnął, co dziewczyna puściła mimo uszu.

- ...więc - ciągnęła dalej - jedynym sposobem na uniknięcie śmierci któregoś z nas jest chwilowe zawieszenie broni.

- Zawieszenie broni? Ty mi chcesz proces wytoczyć!

- To swoją drogą... Ale ustalmy, że to mieszkanie będzie gruntem neutralnym. Przynajmniej do czasu rozwiązania sprawy. Co ty na to, Malfoy? - Hermiona wyciągnęła rękę.

Draco popatrzył na nią tak, jakby miała zaraz wyciągnąć z rękawa bazyliszka.

- Dobra. - westchnął po chwili podając jej dłoń. - Niech ci będzie, Granger.

*

- Jesteś pewien, że dacie sobie oboje radę? - zapytał Theo po raz tysięczny.

- Daj spokój, nie są już dziećmi... - westchnął Zabini i pociągnął przyjaciela za ramię w stronę drzwi.

- Blaise ma rację, jesteśmy dorośli, jakoś damy radę. - Powiedział przekonująco Draco łapiąc Theo pod ramię i wyprowadzając go z mieszkania.

- Ale jutro wpadniemy sprawdzić, czy jesteście cali.

- Dobra, już dobra - powiedział Blaise i wypchnął Notta na korytarz. - Do jutra, stary.

- Do jutra. - odpowiedział Draco i zamknął drzwi.

Oparł się o nie plecami i westchnął ciężko. To będzie bardzo długa noc...